แอบดูเด็ก ม.ต้นชักว่าวในห้องน้ำ.

แอบดูเด็ก ม.ต้นชักว่าวในห้องน้ำ.....
เป็นปกติทุกครั้งที่ผมเข้ามาที่โรงเรียนนี้ก็จะเริ่มด้วยกับการตรวจเช็ค คอมฯ ให้พร้อมใช้งาน โดยจะไปเช็คจากสมุดแจ้งซ่อม ว่ามีคอมฯตัวไหนเสีย หรือมีอาการผิดปกติอย่างไร ครูที่สอนคอมฯก็จะเป็นคนเขียนแจ้งเอาไว้ งานหลักๆของผมที่ ร.ร.นี้ ก็ประมาณนี้ 
เวลาพักเที่ยงหรือเวลาเลิกเรียนบางวันผมก็ไปร่วมกิจกรรมกะพวกเด็กๆ คือเล่นบอล และก็ไอ้กิจกรรมนี้แหละที่ผมได้มีโอกาสได้จับเจี๊ยวนักบอลรุ่นจิ๋วเหล่านี้ โดยที่มันไม่ว่าและไม่ถือสาผมเลย คือเวลาผมเล่นบอล เด็กๆเหล่านี้ส่วนใหญ่เล่นเอามันส์กันอย่างเดียว ไม่เหมือนเด็กโตๆ หรือผู้ใหญ่ ที่เล่นแบบเอาจริงเอาจัง ตอนที่ผมเลี้ยงบอลอยู่ก็จะมีเด็กมาแย่งก็จะมาพัวพันอยู่ที่ตัวผม ผมก็จะแกล้งเอามือจับเจี๊ยวมัน ผมก็จะทำอย่างนี้ตลอด ก็จะมีเด็ก3ประเภท ที่มีปฏิกิริยากะผม คือ เด็กบางคนเมื่อผมได้บอลก็จะไม่กล้าเข้ามาแย่งเพราะกลัวผมจับ พวกที่2นี่คือถ้ามันจะมาแย่งบอลที่ผมมันก็จะเอามือกุมเป้ามันเองไว้ด้วย แบบกันไม่ให้ผมจับ ส่วนพวกสุดท้ายนี้นี่แน่นอนมาก ไม่สนใจเลย คือมันจะแย่งแต่บอล ผมจับมันๆก็ไม่สนใจ บางคนงี้แข็งมาเลยก็มี เหมือนมันตั้งใจจะให้ผมจับ และหนึ่งในนั้นที่ยอมให้ผมจับแบบไม่สนใจคือมันจะเล่นแต่บอลอย่างเดียวก็คือเจ้าไอซ์นี่แหละ ส่วนเด็กที่อยู่รอบสนามที่เห็นก็จะขำและหัวเราะกัน แต่ผมก็ไม่ได้ทำบ่อยน่ะ มันจะประเจิดประเจ้อเกินไป ส่วนเจ้าไอซ์นี่ก็จะแวะมาหาผมบ้างบางวันที่ห้องคอมฯ แต่ส่วนใหญ่จะเจอมันที่สนามบาสที่เล่นบอลมากกว่า พักหลังนี่ไม่ค่อยมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกะมันเท่าไหร่ บางครั้งนี่ เวลาไม่ได้ หรือไม่ก็สถานที่มันไม่อำนวย เลยไม่ค่อยมีโอกาสอยู่มาวันนึงหลังเลิกเรียน เจ้าไอซ์ขึ้นมาหาผมที่ห้องคอมฯแต่เจ้าไอซ์ไม่ได้มาคนเดียวน่ะ มีเด็กอีกคนนึงขึ้นมาด้วย และวันนั้นที่ทำให้ผมได้รู้จักกับเด็กคนนี้ น้องเค้าชื่อ น้องคุณ ม.1 เป็นเด็กตัวเล็กมาก ผิวขาว ตาโต คิ้วเข็ม จุดเด่นอยู่ที่หน้าผากด้านซ้าย คือเด็กคนนี้เหมือนมีขวัญอยู่ที่หน้าผากรึไงไม่ทราบจะเห็นเป็นไรผมขมวดเป็นวงๆ อยู่ ผมตรงส่วนหน้าผากด้านซ้ายนี้จะชี้ตั้งเด่แบบไม่ต้องใส่เจล เลย ดูเป็นจุดเด่นและเป็นเอกลักษณ์ สำหรับเด็กคนนี้มากๆผมเลยถาม “มีธุระไรให้พี่ช่วยรึป่าว ขึ้นมาเนี่ย” เจ้าไอซ์บอกว่า “ป่าว ไม่มีไร คือแม่น้องคุณจะมารับแต่จะมาช้าหน่อย ไม่รู้จะไปไหน เลยขึ้นมาหานี่แหละ” ส่วนน้องคุณ ก็นั่งมอง พอผมมองหน้าก็ยิ้มอย่างเดียว ผมเลยต้องเปิดเกม ชวนคุย ว่า “พี่...คุ้นหน้าเราน่ะเนี่ยเหมือนเคยเจอกัน” น้องคุณก็ยิ้ม เจ้าไอซ์แซกตอบขึ้นมาว่า “ก็เจอกันที่หอพี่อาร์ตไง วันที่เราไปงานมอเตอร์โชว์ น้องคุณบ้านอยู่แถวนั้น” แล้วผมก็ชวนน้องคุณคุยด้วย ก็ได้ความว่า น้องคุณบ้านอยู่คนละฝั่งถนนเยื้องกับซอยหอพักบ้านผม เป็นคูหา3ห้อง บ้านเป็นร้านขายเหล็กเส้น อลูมิเนียมที่ทำประตู เหล็กดัด อะไรประมาณนี้ มีพี่สาว2 คน เป็นลูกคนเล็กของบ้าน (ให้ข้อมูลละเอียดไปป่าวว่ะ....เนี่ยเรา) “อ้าว...ถ้างั้นก็ไปเที่ยวหอ ไปเล่นที่ห้องพี่ได้เลยน่ะ ท่าว่างๆอ่ะ” ผมชวนน้องคุณ เมื่อผมพูดแบบนั้นเจ้าไอซ์ถึงกับเหล่มองผมอย่างมี เลสสะไน จากนั้นก็มีโทรศัพท์เข้ามา เป็นแม่น้องคุณ ว่ามาถึงแล้ว จากนั้นน้องๆก็ลากลับ ด้วยความที่ผมไม่เคยสังเกต ทำงานมาตั้งหลายเดือน น้องคุณ เรียนคอมฯ ในวันที่ผมเข้ามาทำงานที่นี่ เรียนคาบก่อนพักเที่ยง ก็งง เหมือนกันว่าเราทำไมไม่ได้สังเกตเห็นน้องคนนี้ พอหมด ชม. ผมเห็นน้องคุณ เลยกวักมือเรียกให้เข้ามาที่ห้องผม แล้วถาม “น้องคุณเรียนคอมฯวันนี้หรอ ทำไมพี่ไม่เคยเห็น” น้องคุณตอบ “ครับ....แต่ผมมาเรียน...ผมก็เห็นพี่ทุกครั้งแหละ” อ้าว..ซวยเลยเจอย้อนอย่างนี้ “ป่ะ.....หิวข้าวยังไปกินข้าวกัน” ผมเลยชวนน้องคุณไปกินข้าวกลางวันด้วยกัน ก็นั่งคุยกันไป คุยโน่น คุยนี่ไปเรื่อยเปื่อย น้องคุณเป็นคนคุยน้อย แต่ยิ้มเก่ง ไม่เหมือนเจ้าไอซ์ที่เป็นคนพูดเก่งจนถึงพูดมากกันเลยทีเดียว จากนั้นผมกะน้องคุณก็สนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆ ตามลำดับ น้องคุณจะขึ้นมาหาผมทุกครั้งที่ผมมาที่โรงเรียน ไม่ว่าจะเป็นตอนกลางวัน หรือหลังเลิกเรียน ยิ่งดูไปน้องคุณเนี่ยจัดได้ว่าเป็นเด็กน่ารักเลยทีเดียวแหละ ในช่วงแรกๆนี่ ผมไม่มีความรู้สึกอยากที่จะทำไรน้องเค้าเลยน่ะ ซึ่งแตกต่างจากความรู้สึกที่มีกะเจ้าไอซ์โดยสิ้นเชิง จากประสบการณ์ของผมเองและดูบุกคลิกลักษณะของน้องคุณแล้ว คิดว่า น้องคุณยังชักว่าวไม่เป็น ด้วยความที่น้องมันตัวเล็ก มันเลยไม่เกิดอารมณ์จะมีแต่ความรู้สึกรักน้องเค้า มากกว่าใคร่ น่ะ ดูน้องคุณจะเป็นคนที่ชอบ คอมฯมากๆ ถ้าเป็นเรื่องอื่นจะไม่ค่อยคุย แต่จะถามจะคุยกะผมมากเกี่ยวกะเรื่องคอมฯ นี่แหละ
วันนี้พักกลางวันหลังจากกินข้าวเสร็จน้องคุณก็ขึ้นมาหาผมเป็นปกติ วันนั้นรู้สึกอะไรขึ้นมาไม่รู้ รู้สึกว่าอยากหอมอยากกอด จู่ๆผมก็เดินดุ่มๆจับตัวน้องคุณมากอดแล้วก็หอมแก้มแบบน้องคุณไม่ทันตั้งตัว ก็รู้สึกเหมือนกันว่าน้องคุณจะตกใจและดิ้นหนี ผมเลยบอกว่า “น้องคุณพี่ขอหอมหน่อยน่ะ” น้องคุณจึงหยุดดิ้นแล้วหันมายิ้มให้ผม และครั้งนั้นก็เป็นครั้งแรกที่ผมได้กอดได้หอมน้องเค้าแบบเต็มๆ ลูบหัวน้องเค้าและก็คุยเล่นกันไป..ตามปกติ จนมีเสียงออดดัง ขึ้นเรียน น้องเค้าสวัสดี ลาผมขึ้นไปเรียน หลังจากมีเสียงออดขึ้นเรียนได้ซักพัก เด็กนักเรียนส่วนใหญ่ก็ขึ้นเรียนกันหมดแล้ว ผมเลยเดินลงมาข้างล่างเพื่อจะมาเข้าห้องน้ำ พอเดินใกล้มาถึงห้องน้ำ ก็เห็นหลังไวๆเหมือนเด็กนักเรียนเดินแว๊บเข้าไปในห้องน้ำ ผมก็นึกสงสัยว่าได้เวลาเข้าเรียนแล้วทำไมเด็กคนนี้ยังไม่เข้าเรียน เลยแอบเดินตามเข้าไปดู ก็รู้ว่าน้องนักเรียนคนนี้เดินเข้าไปอยู่ในห้องน้ำห้องในสุด ผมก็เลยแอบย่องไปดูในห้องน้ำ...มันก็เงียบผิดปกติ ด้วยเซ็นซิทีฟที่ไม่ธรรมดาของผม ว่าไม่ใช่เรื่องปกติแน่ๆที่มีเด็กคนนึงแอบเข้าห้องน้ำห้องในสุดตอนที่คนอื่นเข้าเรียนกันหมดแล้ว เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้ว.....ผมก็ย่องเข้าไปห้องข้างๆแบบว่าให้เบาที่สุดเพื่อแอบดู แต่ไม่สามารถปีนดูได้เพราะกำแพงสูงพอสมควร ผมเลยใช้วิธี เอาโทรศัพท์มือถือถ่ายข้ามกำแพง ดูพฤติกรรมของเด็กคนนั้นหลังกำแพง ถ่ายมาได้ซัก 7-8 วิ ก็เลยเอามาดูภาพ สิ่งที่ผมเห็นในภาพคือ เด็กคนนั้นกำลังนั่งที่โถดูคลิปมือถือของมัน แล้วอีกมือก็กะลังชักว่าวอยู่ ซึ่งมันเป็นไปตามที่ผมคาดจริงๆ พอผมรู้อย่างนั้นใจผมเริ่มสั่น ผมคิด เด็กคนนั้นจะเอาน้ำออกโดยที่ผมไม่มีส่วนร่วมได้ไงว๊ะ!!! ผมเลยคิดวิธีที่จะร่วมสนุกกะน้องคนนี้ ผมเลยออกมาหน้าห้อง ตะโกนเข้าไปว่า “ใคร..ที่แอบชักว่าวในห้องน้ำเนี๊ยะ...ออกมาเดี๋ยวนี้น่ะ” เท่านั้นแหละ...ก็มีเสียง ตึกๆตักๆ ก็อกแก็กๆ แล้วก็เงียบ...... ผมเลยตะโกนซ้ำไปอีก “เร็ว....บอกให้ออกมาเร็วๆ” เท่านั้นแหละ เด็กที่อยู่ในห้องน้ำก็เปิดประตูออกมา แบบเสื้อใส่ในกางเกงเรียบร้อย ทำหน้าเจื่อนๆ พอผมเห็นหน้า ก็รู้ว่าเป็นเจ้า นพ.. นี่เองเป็นเด็กที่เตะบอลเล่นกะผมอยู่ประจำตอนเย็นๆ และก็เป็นเด็กคนนึงในไม่กี่คนที่ยอมให้ผมจับเจี๊ยวมันตอนมันเข้ามาแย่งบอลจากผม ส่วนไอ้เจ้านพเอง ก็เหมือนโล้งอกที่เห็นหน้าผม แล้วมันพูดว่า “โหย...พี่ ผมนึกว่าอาจารย์” เจ้านพนี่เป็นเด็ก ม.2 แต่อยู่คนละห้องกะเจ้าไอซ์ เป็นเด็กหน้าตาบ้านๆ ผิวสีดำแดง เหมือนเด็กธรรมดาทั่วไป ผมเลยบอกมัน “ทำไร... มาแอบชักว่าวรึไง” มันบอก “ป่าว....ปวดท้องขี้..เลยลาครูมาเข้าห้องน้ำ” “อย่ามาโกหกเลย.....พี่รู้น่า...” แล้วผมก็ผลักมันกลับเข้าห้องน้ำไปแล้วก็เข้าไปพร้อมกะมันแล้วล็อกกลอน “ไหนดูดิ คลิปที่ดูเมื่อกี้นี้อ่ะ” ผมคุยกะมันเบาๆในห้องน้ำ “เออน่า..พี่ไม่บอกใครหรอก” เจ้านพมันเลยเอา มือถือให้ผมดู แล้วผมก็ถามมันว่า “แล้วเมื่อกี้ชัก..น้ำออกยังล่ะ” มันก็ส่ายหัว “มา..เดี๋ยวพี่ชักเป็นเพื่อน” ผมก็เลยยื่นโทรศัพท์คืนให้มันถือ แล้วผมก็เอามือลูบที่เป้ามัน แป๊บเดียวของมันก็ขึ้นเป็นลำ แล้วผมก็จับมือมันให้มาจับที่เป้าผมบ้าง จากนั้นผมก็รูดซิปงัดเอ็นมันออกมา ชักให้มันซักพัก เอ็นของเจ้านพนี่ขนาดไม่ใช่เล่นเลยเหมือนกัน โคนมันนี่เล็กๆแต่หัวมันนี่บานใช้ได้ แล้วผมก็ชวนมันถอดกางเกงออกแขวนไว้ที่ประตู และในที่สุด...ท่อนล่างของเรา2 คนก็เปลือยปล่าว มือเจ้านพถือโทรศัพท์ อีกข้างกำเอ็นของผมชัก.... ส่วนผมก็กำของมันชักเช่นกัน จากนั้นผมก็จับมันหันหลัง เจ้านพมันร้อง “....ฮืออ...เฮ้ยย.....”ผมก็บอกมัน “เออน่า...ไม่เป็นไรหรอก”
ผมก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ แล้วก็ไม่ถามความเห็นชอบจากมันด้วย แล้วก็ใช้น้ำลายทา ที่ก้นมันและเอ็นผม แล้วก็ดันหลังให้มันก้มลง เจ้านพมันก็ทำท่า เก้ ๆ กังๆ เหมือนมันไม่ได้ตั้งตัวว่ามันจะโดนอะไร ตกบันไดพลอยโจน กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ผมก็กดเอ็นผมเข้าประตูหลังมัน.... พยายามดัน แต่ไม่เข้า ผมเพิ่มน้ำลาย เข้าไปอีก เหมือนเจ้านพมันเกร็งๆ ผมบอกว่าอย่าเกร็งดิ ทำตัวสบายๆ ผมก็เอามือลูบท้อง แล้วก็ไปคลึงที่หัวนมมัน พร้อมกับอีกมือก็ชักว่าวให้มันไปด้วย ซักพักเอ็นผมก็เริ่มเข้าไปได้ ผมเริ่มเดินหน้า และลดแรงเสียดทานด้วยน้ำลายเป็นระยะๆ ผมก็ได้ยินเสียงในลำคอเจ้านพ ร้อง “อืมมม ....อึยย..” แล้วผมก็เริ่มซอยถี่ขึ้น พร้อมกะคลึงหัวนมแล้วก็ชักว่าวให้เจ้านพไปด้วย เจ้านพเริ่มเกร็งตัวพ้นพิษออกมา ระหว่างที่มันเกร็งตัว มันก็ขมิบก้นไปด้วย ซึ่งมันตอดและบีบรัดที่เอ็นผม จนทนไม่ไหวต้องพ่นใส่ก้นมันตามไปติดๆ พอเสร็จกิจ เหมือนเราจะเหนื่อยหอบกันทั้งคู่ แล้วเรา 2 คนก็ล้างทำความสะอาดกัน “แล้วเจ้านพมันก็บ่น “โหยพี่...แสบตูด” ผมก็บอกมันว่า “เออน่า....เดี๋ยวก็หาย” ใส่กางเกงเสร็จรอเวลาซักพัก ผมก็เดินออกมาจากห้องน้ำ ไม่นานมากเจ้านพมันก็เดินตามออกมา ท่าเดินของมันนั้นดูแปลกๆ.....ก็นึกสงสารมันอยู่เหมือนกัน แล้วมันก็เดินกลับห้องเรียนไป........!!! หลังจากวันนั้นผมกะเจ้านพก็เล่นบอลด้วยกันตามปกติ ก็มีบางครั้งที่ผมสังเกตเห็นว่าเจ้านพก็มองๆเหล่ๆผมอยู่ในบางเวลา ถ้าผมหันไปมองมัน.....มันก็จะทำเป็นหันไปมองทางอื่น ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเจ้านพมันคิดอะไรอยู่......
ต่อมาวันนึงเป็นเช้าวันเสาร์ผมก็ยังหลับอยู่ที่ห้องที่หอพัก ก็มีเสียงโทรศัพท์ ดังขึ้น ....... “ฮัลโหล....พี่อาร์ต ผมน้องคุณน่ะ” ผมก็ทะลึ่งลุกขึ้นพรวด “อ๋อ....อืมม.....มีไรรึป่าวว” ผมตอบ “พี่อาร์ตอยู่ที่ห้องใช่รึป่าวครับ” “อืมมม...ใช่” ผมรีบตอบไป “ผมอยู่ข้างล่างหอพี่อาร์ตเนี่ย พี่อาร์ตอยู่ห้องไหนครับ เดี๋ยวผมขึ้นไปที่ห้องได้ไม๊ครับ...” ผมถึงกับสดุ้ง น้องคุณจะขึ้นมาเที่ยวห้องผม ผมก็เลยบอกเลขห้องไป...... ซักพัก น้องคุณก็มาเคาะหน้าห้อง เปิดประตูไป น้องคุณยืนอยู่ พร้อมกับยื่นไอติม ให้ผมแล้วบอก “...ผมซื้อมาฝาก...” ส่วนตัวเองก็กะลังยืนกินอยู่อีกอันนึง ผมเลยให้น้องเขาเข้ามาในห้อง แล้วเดินสำรวจห้องผม ก็มีแต่เสียง “...อู่ฮู.... โอ้โฮยยย....” อุทาน ออกมาตลอด แล้วก็ไปยืนอยู่แถวๆชั้นวางหนังสือการ์ตูนของผม ถามผมว่า “..พี่เรื่องนี้มีถึงเล่ม 15 แล้วหรอ ของผมซื้อมาอ่านแค่เล่ม 9 เอง....” “พี่ผมขอยืมอ่านบ้างน่ะ” แล้วก็มองหาที่ทิ้งไม้ไอติมที่ดูด..จนหมดแท่ง ผมก็ชี้ไปที่ถังขยะ แล้วก็ขอผมเข้าไปล้างมือในห้องน้ำ พอออกมาก็เดินปรี่ ไปหยิบหนังสือการ์ตูนมานั่งที่เตียง ส่วนผมเองก็ได้แต่ยืนมองท่าทางที่น้องเค้าทำ แล้วผมก็ถามเค้าว่า “นี่ๆๆๆ...มาเที่ยวห้องพี่จะอ่านการ์ตูนอย่างเดียวหรอ ... ไม่คุยกันหน่อยรึไง” น้องคุณก็มองหน้าผมแล้วก็ยิ้มแบบเขิลๆ ผมก็เลยขอตัวเข้าห้องน้ำอาบน้ำล้างหน้าล้างตา แล้วก็ปล่อยให้น้องคุณ อ่านการ์ตูนไป พอออกมาจากห้องน้ำ ผมก็มานั่งคุยกะน้องคุณ ถามน้องคุณว่า “น้องคุณมีเบอร์โทร.พี่ได้ไงเนี่ย..” น้องคุณบอกว่า “ผมได้มาจากพี่ไอซ์...ผมขอพี่ไอซ์ไว้..ตั้งนานแล้วล่ะ” “อ้าว...แล้วทำไมไม่ขอจากพี่เองล่ะ” น้องคุณก็ทำท่าอายแล้วบอกว่า “ผม..ไม่กล้าขอ” แล้วเบอร์ที่โทรมาเนี่ย เป็นเบอร์น้องคุณเองใช้ไม๊ พี่..เมม..ไว้ในเครื่องพี่น่ะ” น้องคุณก็ได้แต่ยิ้ม... ผมก็ชวนน้องคุณ คุยไป เล่นไป แล้วก็แอบหอมแก้ม น้องคุณก็จะทำท่าหลบๆ เหล่ๆมองเหมือนเคืองๆเล็กๆ ผมก็ไม่ได้สนใจ ก็เล่นกัน...อ่านหนังสือการ์ตูนไป..แล้วผมก็บอก ขอหอมทีนึง แล้วก็หอม น้องคุณก็จะยิ้มๆๆ....ผมเลยจับไต๋ได้....ว่าถ้าผมจะหอม จะกอด หรือจะทำไรน้องเค้าเนี่ยถ้าไม่บอกก่อนจะมีอาการขืนๆ เหล่มองแบบเคืองๆเล็กน้อย แต่เมื่อไหรที่บอกก่อนว่า ขอกอดหน่อย ขอหอมหน่อย ก็จะไม่มีอาการขืนตัว หรือมีปฏิกิริยาใดๆ แล้วก็จะยิ้มอย่างเดียว แล้วซักพักโทรศัพท์น้องคุณก็ดัง เป็นแม่น้องคุณโทรมา น้องคุณจึงขอตัวลากลับ
วันนี้เป็นวันแรกที่น้องคุณมาเที่ยวที่ห้องผม ถึงแม้มันจะเป็นเวลาแค่2-3 ชม. แต่มันก็เป็นเวลาที่มีความสุขที่ไม่อาจลืมได้เลยสำหรับผม